[Agata]

Bardzo ciężko myśleć, a co dopiero mówić, czy pisać.
Jest mi tak bardzo przykro, bo Zuzi już nie ma.
Odeszła kilka dni temu. Nie znam przyczyny, ale najprawdopodobniej była to kolka, która bardzo często dopada kozy. Nie robiłam sekcji. To w niczym nie pomoże ani jej, ani mi na przyszłość, bo już nigdy w życiu nie będę mieć kozy. Nie chcę. Boję się.
Była tak kochana i mądra. Wspaniały zadziorny kumpel dla mnie, dla psiaków, a nawet z kotami chciała się bawić.
Zuzia marzyła by mieć różki, ale by zrobiła wtedy porządek na Polanie

Największe awanturki były między nią a Balbiną. Te to miały zdrowie do tego. Zuźka stawała na ścieżce, którą Balbina najczęściej chodziła. Balbina uważała, że ma do niej wyłączność, a Zuźka złośliwie stawała na niej i zaczynało się. Balbina zaczynała z wściekłością gryźć Zuzię po nogach a ta Balbinę waliła rogami, których nie miała.
A i Gustawowi od Buby i Fredowi Kasi i Huberta nie raz się od niej oberwało.
Skutecznie odganiała wszystkie psy od swojej miski.
Gdy podjeżdżałam samochodem to już stała przy bramie machając swoim ogonkiem razem ze stadem bassetów. A między jej nogami plątały się koty.
Staram się o niej nie mówić, nie jestem jeszcze na to gotowa. Owszem mówię, że Zuzi już nie ma, ale nie jestem w stanie wspominać, bo tylko płacz, więc urywam temat.
Nie mogłam napisać o tym wcześniej, bo jak zaczynałam to monitora nie widziałam, teraz też z oczu łzy się leją.
Niby taka głupia koza a tyle rozpaczy i bólu.
A Zuzia była mądra, słodziutka, kochana i śliczna.
Uwielbiała gdy ją czesałam. Z kieszeni zawsze coś mi wyciągała. Obgryzała mi włosy. Wchodziła do domu i kradła kanapki ze stołu.
Wygłupiała się skacząc po drewnianym tarasie, wtedy stukała tak głośno kopytkami podskakując wysoko. Podobał jej się ten dźwięk.
Momentalnie przybiegała gdy się ją zawołało. Doskonale reagowała na swoje imie.
Nawet nie wiedziałam, że tak mi będzie jej brakowało, nie wiedziałam, że z moich oczu aż tyle łez popłynie.
No nie mogę się z jej śmiercią pogodzić. Co chwilę w wirze dnia codziennego staje mi przed oczami. A najgorzej jest jak kładę się spać.
Wszyscy już dawno śpią, taka cisza w domu, czasem słychać chrapanie szczeniaczków. Zamykam oczy i tragedia. Łzy zaczynają się lać.
Od dnia gdy ją pochowaliśmy nie rozmawiamy w domu między sobą na jej temat. Wszyscy milczą.
Pochowaliśmy ją w ogrodzie.
Zuzia, tak mi smutno, wróć proszę, jak to tu bez Ciebie teraz będzie,tak bardzo Cię kocham .
Zjadła mi wszystkie piękne róże, drzewa pozbawiała kory, ale...
Ja nie chcę kwiatów, ja nie chcę tych pięknych roślin, które na Polanie kwitły przed jej przyjściem ja chcę mieć moją Zuzię z powrotem !



Zuzia, Kochanie, tak bardzo mi Ciebie będzie brakować.

Bardzo ciężko myśleć, a co dopiero mówić, czy pisać.
Jest mi tak bardzo przykro, bo Zuzi już nie ma.
Odeszła kilka dni temu. Nie znam przyczyny, ale najprawdopodobniej była to kolka, która bardzo często dopada kozy. Nie robiłam sekcji. To w niczym nie pomoże ani jej, ani mi na przyszłość, bo już nigdy w życiu nie będę mieć kozy. Nie chcę. Boję się.
Była tak kochana i mądra. Wspaniały zadziorny kumpel dla mnie, dla psiaków, a nawet z kotami chciała się bawić.
Zuzia marzyła by mieć różki, ale by zrobiła wtedy porządek na Polanie

Największe awanturki były między nią a Balbiną. Te to miały zdrowie do tego. Zuźka stawała na ścieżce, którą Balbina najczęściej chodziła. Balbina uważała, że ma do niej wyłączność, a Zuźka złośliwie stawała na niej i zaczynało się. Balbina zaczynała z wściekłością gryźć Zuzię po nogach a ta Balbinę waliła rogami, których nie miała.
A i Gustawowi od Buby i Fredowi Kasi i Huberta nie raz się od niej oberwało.
Skutecznie odganiała wszystkie psy od swojej miski.
Gdy podjeżdżałam samochodem to już stała przy bramie machając swoim ogonkiem razem ze stadem bassetów. A między jej nogami plątały się koty.
Staram się o niej nie mówić, nie jestem jeszcze na to gotowa. Owszem mówię, że Zuzi już nie ma, ale nie jestem w stanie wspominać, bo tylko płacz, więc urywam temat.
Nie mogłam napisać o tym wcześniej, bo jak zaczynałam to monitora nie widziałam, teraz też z oczu łzy się leją.
Niby taka głupia koza a tyle rozpaczy i bólu.
A Zuzia była mądra, słodziutka, kochana i śliczna.
Uwielbiała gdy ją czesałam. Z kieszeni zawsze coś mi wyciągała. Obgryzała mi włosy. Wchodziła do domu i kradła kanapki ze stołu.
Wygłupiała się skacząc po drewnianym tarasie, wtedy stukała tak głośno kopytkami podskakując wysoko. Podobał jej się ten dźwięk.
Momentalnie przybiegała gdy się ją zawołało. Doskonale reagowała na swoje imie.
Nawet nie wiedziałam, że tak mi będzie jej brakowało, nie wiedziałam, że z moich oczu aż tyle łez popłynie.
No nie mogę się z jej śmiercią pogodzić. Co chwilę w wirze dnia codziennego staje mi przed oczami. A najgorzej jest jak kładę się spać.
Wszyscy już dawno śpią, taka cisza w domu, czasem słychać chrapanie szczeniaczków. Zamykam oczy i tragedia. Łzy zaczynają się lać.
Od dnia gdy ją pochowaliśmy nie rozmawiamy w domu między sobą na jej temat. Wszyscy milczą.
Pochowaliśmy ją w ogrodzie.
Zuzia, tak mi smutno, wróć proszę, jak to tu bez Ciebie teraz będzie,tak bardzo Cię kocham .
Zjadła mi wszystkie piękne róże, drzewa pozbawiała kory, ale...
Ja nie chcę kwiatów, ja nie chcę tych pięknych roślin, które na Polanie kwitły przed jej przyjściem ja chcę mieć moją Zuzię z powrotem !



Zuzia, Kochanie, tak bardzo mi Ciebie będzie brakować.

[Bacha]

Agatko, bardzo mi przykro i smutno.

[Beti]

Też mi jest przykro, ale co zrobić?Taki jest ten świat... Kochamy zwierzęta ogromną miłoscią ,przywiazujemy się i potem kiedy odchodzą cierpimy....Ja sobie wymysliłam tak ze jak kiedyś odejdę na drugą strone to one tam będą ....wszystkie moje zwierzaki bedą na mnie czekały

[Marcik]

Bardzo nam przykro. Ciesze się jednak, że są jeszcze tacy ludzie, co tak strasznie Kochają zwierzęta. Jesteśmy z Barusiem (i całą hałasującą ferajną) razem z wami.

Bardzo nam przykro. Ciesze się jednak, że są jeszcze tacy ludzie, co tak strasznie Kochają zwierzęta. Jesteśmy z Barusiem (i całą hałasującą ferajną) razem z wami.

[Miła od Gucia]

Nie umiem Cię pocieszyć Agatko, ale jak przeczytałam Twój post to łezka mi się w oku zakręciła.

[Agata]

A ja nie umiem sobie poradzić z jej śmiercią. Siedzę od kilku godzin i przeglądam stare zdjęcia. Wyję jak dzieciak.

Gumka jako jedna z nielicznych nie droczyła się z Zuzią, między nimi były przytulanki, lubiły się bardzo.

A ja nie umiem sobie poradzić z jej śmiercią. Siedzę od kilku godzin i przeglądam stare zdjęcia. Wyję jak dzieciak.

Gumka jako jedna z nielicznych nie droczyła się z Zuzią, między nimi były przytulanki, lubiły się bardzo.

[Ania od LUNY]

Agatko bardzo nam przykro z powodu odejscia Zuzi.

Agatko bardzo nam przykro z powodu odejscia Zuzi.

[joania]

Agatko ale Ona żyje dzięki Tobie i Waszej rodzinie
Bo Zuzia jest w Waszych sercach,wspomnieniach.......w umysłach ,Tak jak moja Kluska .Była jest i będzie na zawsze.

Agatko ale Ona żyje dzięki Tobie i Waszej rodzinie
Bo Zuzia jest w Waszych sercach,wspomnieniach.......w umysłach ,Tak jak moja Kluska .Była jest i będzie na zawsze.

[Ewa i Tofik]

tak smutno czytać o takich zdarzeniach, niestety są one nieodłącznym elmentem naszego życia ze zwierzakami. One przeważnie odchodzą szybciej niż my, ale to chyba dobrze, że to nam pękają serca, a nie Im...

[*][*][*] dla Zuzi

[Ewa z Matyldą i Bobem]

:cry: :cry: :cry:

Agatko!

Płaczemy razem z Wami, chociaż wiemy, że Zuzia była, jest i będzie z Waszą Rodzinką.
Nawet w Kózkowym Raju nie będzie Jej przecież lepiej niż na Polanie....

Ewa, Zbyszek, Ania i Patrycja

:cry: :cry: :cry:

[Mirka]

Serce mi się ściska z żalu,tak bardzo szkoda Zuzi.

Serce mi się ściska z żalu,tak bardzo szkoda Zuzi.

[Buba]

Niedługo zmienię się w królika :cry: Balam się do Agaty zadzwonić, bo wiedziałam co się stało. A teraz znowu płaczę :cry:

[Aleksander]

Nam też jest bardzo przykro. Pamiętam taki motyw kiedy byliśmy na polanie że Zuzia stała na tylnych łapach wdrapując się na drzewo po ostatnie jesienne listki. Mało wiem na temat kóz (może to normalne ich zachowanie) ale tak mi to zapadło w pamieci. Bardzo nam przykro.

[Kasia :)]

Agatko, piszę, żeby nie było, że jestem jakimś bezduszem zatwardziałym (bo nie jestem)... ale ja swoje żale już wyraziłam bezpośrednio do Ciebie...

ale skoro już wszyscy wspominają...

pamiętam Zuzie jako obiekt westchnień mojego Arona,
jako "stwora " do gonienia dla moich małych potworów,
pamiętam ją jako wielbicielke spadów jabłkowych i
jak przyrąbała mojej małej Żmiji prosto w czółko z kopytka...

zwierzak jaki jest - to nieistotne - czy to pies, koza kociak czy chomik.
tak samo straszliwie boli gdy odchodzi...

[*]